Sitat er som fotografi, det er utsegner tatt ut av ein samanheng. Sitat må derfor takast med ei klype salt, dei fortel ikkje heile sanninga. Det gode er at dei kan gje rom for ny tolking, triggar fantasien og lagar nye historiar.
Kunne derfor ikkje motstå freistinga til å laga ei lita sitatsamling frå essaysamlinga til Susan Sontag, si «On photography». Ho kan vera poengtert og hardtslåande, og slikt eignar seg godt. Det kjem kansje fleire sitater seinare.
Sitat Sontag:
- Fotografiet et det mest mystiske av alle objekt i vår moderne røyndom.
- Det ligg ein løynd aggressivitet i all kamerabruk.
- Tida sjølv gjer til slutt alle fotografi til kunst, sjølv dei mest amatørmessige.
- Fotografiet fremmar eit syn på verda som fornektar samanheng og kontinuitet, men det tilfører kvar augneblink eit skin av mysterium.
- Strengt tatt kan ein aldri forstå noko med utgangspunkt i eit fotografi.
- Fotografiet er veleigna til å utradera ei historisk forståing av verda.
- Fotografi kan sjokkera i den grad dei viser noko nytt. Men innsatsen vert stadig høgare, for bilete av det grusomme finst overalt.
- Dei fleste amatørfotografar meiner eit vakkert bilete er eit bilete av noko vakkert.
- Fotografering er eit allmektig blikk frå ein viss avstand.
- Det mest urovekkande ved Diane Arbus sine fotografi er slett ikkje motiva, men det samla inntrykket dei gjev av fotografen sitt medvet.
- Kameret til Arbus har ei evne til å fanga inn normale mennesker på ein slik måte at dei verkar unormale.
- Arbus ville aldri tatt bilder av ulukker. Ho spesialiserer seg på langsame private samanbrot, pågått heilt sidan den fotograferte personen vart fødd.
- Surrealismen ligg i sjølve kjernen av det fotografiske prosjektet, i det å skapa ei duplikatverd.
- Dess mindre bearbeida, dess mindre dyktig utførd, jo meir naivt, desto større krav på sanning kan eit fotografi pårekna seg.
- Synet på røyndomen som ein eksotisk plass for den oppegåande jegeren med kameraet, har vore ein del av fotografiet frå begynnelsen av.
- Fotografen er den personen som både dokumenterer og finn opp fortida.
- Enkelte fotografar etablerer seg som forskarar, andre som moralistar. Forskarane lagar innhaldsliste over verda, moralistane konsentrerer seg om unntaka.
- Robert Frank og boka «The Americans» spegler dokumentarfotografiet si tradisjon med fråtsing i fattigdom og heimlause.
- Kameraet gjer i sitt vesen alle til turistar i andre menneske sin røyndom. Til slutt òg i eins eigen.
Fotografia som fylgjer dette innlegget er «random» som det heiter no. Dei for stå for seg sjøl, som sitata.
