Av og til dukkar det opp idèar til biletserier, tilsynelatande av seg sjøl.
Eit av desse, for meg sjeldne augneblikka, hende i vinterferien, på ein heller kjedeleg hyttetur til Vågslid. Det var ein av dei dagane med våt nysnø og klabbeføre. For å få litt luft frå ei hytte med to familiar innestengde, gjekk eg langs vegane i hyttefeltet. I dei høge brøytekantane laga det seg brått til med skrifttegn og symbol, og eg tenkte på det merkelege at mennneket ser slike ting i naturen.
For meg var denne opplevinga eit påskot til ein ny fotoserie. Denne serien vil nok havna på haugen av oppbrukte fotoklisjèar, men det bryr meg ikkje. Det viktigaste er at det er noko å sjå etter. Om ein er på Vågslid eller i Venezia.
