Det blir tatt få foto når det er kaldt og himmelen er stadig blå. Eg går turar likevel, helst langt frå folk. I går var eg på isjakt, med magert resultat. Langt bortanfrå kjem to svaner fossande mot meg der eg står stille i strandkanten. Dette er fuglar som er vane med å bli mata av turfolk. 'For banalt', tenkjer eg. 'La gå likevel' seier eg i neste sekund. Avstanden på to–tre meter er alt for kort til å fanga rørslene til den eine når ho slår ut med vengene. Eg reagerer på refleks og ser ikkje på skjermen eingong, for eg veit at det blir berre denne eine eksponeringa.
Same kor fotografisk banalt det er, så er det alltid fint å koma nær desse fuglane.
Det får greiia seg med to svaner denne gongen.
