Sally

Den amerikanskje fotografen Robert Adams (ikkje Ansel, slik det har stått her på bloggen nokre dagar) hadde ein hund som heitte Sally. Turkameraten min  – ihuga fotograf – hadde også ein hund som heitte Sally. For eit par dagar sidan kom Sally i hus, boka om Sally Mann, den kjende amerikanske fotografen: «A thousand crossings». Eg veit ikkje om Mann har hund, men ho har eit fotografisk livsverk som kan pusten frå den mest bornerte.

Eg må vedgå at eg kjøpte boka for å læra, og kanskje gå i fotspora hennar, men ser at eg har like stor sjanse til det som ein snøball  helvete. Det er lite produktivt og ganske dumt å ikkje gå sine eigne vegar. Eg kan likevel ikkje fri meg for at bileta til Mann sit i bakhovudet. Det gjorde ho då eg plaska ute i regnet i dag med kamera og paraply, noko eg ikkje gjer til vanleg. Det var mørke midt på dagen, men ikkje i same tyding som i romanen med same namn. Med stativ går det meste bra (det øvste biletet). Blendaren er vid open.

Det midterste fotoet er tatt med eit lommekamera, og også her med med vidopen blendar (1,8). Eg har gått same ruta fleire gonger, men merkeleg nok ikkje sett motivet. Det nedste fotoet er frå ein av dei turane kameraten og eg går oftast. Kameraet er til å putta i lomma. Dersom ein legg litt pengar i eit lite kamera er det vanskeleg på ei nettside som dette å sjå skilnad på prestasjonen til dyre og rimelege kamera.