Sitatet: – Det er fint når eit menneske, som grunnleggande har forstått eit tema, ikkje er villig til å opna munnen. (Yoshida Kenko).
Eg forstår ikkje mine tema eller foto, og er glad eg slepp å seia noko om dei. Det er så mange merkelege utsegner om kunst, også frå kunstnaren sjølv (sjå t.d. førre bloginnlegg). Om nokon ser noko kosmisk eller magisk i mine foto, så er eg fri til å seia at eg ikkje forstår kva du snakkar om. Men det er den som ser fotoet som 'eig' det.
På tilrettelagde skogsstiar møter eg ofte folk. Stundom vert det veksla nokre ord, i beste fall ein spøk. Det er greitt. Om eg gjev meg inn i eit hogstfelt – som stundom kjennest som eit minefelt – møter eg ingen, og det er endå greiare. Bileta her er frå og ved eit hogstfelt ein vedunderleg dag. Slikt er lise for sjel og tanke. Dei fleste av bileta gjer seg best i svart-kvitt, menn nummer to måtte vera i fargar.
