For sju-åtte år sidan var Eldøyane på Stord storleverandør av rust til ein balstyrig amatørfotograf. Det var beint fram ein orgie i rust. Eg kunne budd der. Så minka det; skrap vart fjerna, og dermed motiva.
Tidlegare i dag hadde eg ein rusletur der, og under over alle under – rust. Det er nesten så ein blir lukkeleg når ein er heime att og ser rusten breier seg over dataskjermen. Eg var heldig og fann fine variasjonar, fleire enn dei som blir presenterte her. Fotoa i rustgalleriet mitt tyt ut gjennom alle sprekker, men framleis fester blikket seg på brune flater i når eg er ute og reiser, i håp om å finna gode mønster. Kanskje gjev dei også mat til ein livleg fantasi. (Innlagt av Olav Bjørkum)
