Så kom snøen, eller slapset. Kvitt i alle fall. Eg vart yr av glede. Verda var forandra. På med vintertøy og kamera. Det måtte vera noko der ute eg ikkje hadde sett før. Jau, eg hadde sett det mange gonger, men ikkje slik. Det hagla litt og vinden var bitande kald. Himmelen var kaotisk. Etter to hundre meter fann eg det best å koma meg i hus att. Men vinteren er lang, og eg veit det kjem fleire fine sjansar.
