Klosterhagen eg oppsøkjer to-tre gonger i året er god å vera i. Me var to som reiste dit for å sjå ei fotoutstilling i hovudbygningen, men det var stengt. I staden gjekk me i solskinet blant dei mektige trea. Eg oppdaga ein ask eg ikkje hadde sett før. Han er smuldra opp innanfrå, og halve treet er borte. Likevel har han ei kort, men frodig krune. Kor kjem all denne livsviljen frå?
På det biletet som viser utsida kan du kanskje sjå ein ørliten kvit flekk midt på stammen. Eg tenkte eg skulle pirka han vekk før eg fotograferte. Så viste det seg å vera eit lite, firkanta plastskilt som truleg har fortalt noko om akkurat dette treet. No er teksten så godt som utviska, og skiltet er snart heilt innkapsla i treet. Herleg!
På det første fotoet kan du til venstre for stammen så vidt sjå dei to kranane på ei kranplattform i fjorden langt borte.
