Eit streif avgrensa til øya eg bur på, kan by på mange kontrastar. I fleire år har eg fotografert det eg kallar installasjonar av siloballar. Eg var tilfreds med å attgje dei i svart kvitt. Så kom dei rosa ballane, og no nyleg dei blå ballane. Uråd å attgje dei i anna enn fargar. Og så oppdaga eg at dei farga ballane også kan ha sjatteringar og mønster. Kanskje det hadde blitt endå fleire spennande studiar om eg hadde gått tettare innpå.
I det som noko misvisande kallast ein næringspark, kom eg over ei lang rekkje med oppstallerte betongelement. Dei venta på å bli monterte i ei høg bustadblokk. Fotografisk var det rein geometri. Den farga stroppa berga biletet.
Og så ein heilt annan installasjon; ein uttørka einerbusk, stilt opp-ned i eit gamalt beiteområde som berre spelsauen har glede av. Ikkje eit menneske å sjå, om lag ein kilometer inn på ein umerka og kronglete sideveg til europavegen.
