Det er vemodig med fråflytta hus eller hus i forfall. Det finst ulike svar på kvifor det blir slik. Eg har ikkje tenkt å legga meg bort i den sida av fenomenet. Eg har vore inne i fleire slike hus, nokre gonger utan å spørja om lov, og med ein viss fare for liv og lemmer. Dei gongene eg spør får eg som oftast lov.
I dette huset er mykje av interiøret intakt, om enn noko kaotisk. Det skal demonterast og byggast opp att på ei ny tomt. Inventaret vitnar om ein familie som var samfunnsengasjert, med eit breidt spekter av interesser. Av gode grunnar kan eg ikkje visa kva som helst, men nokre få glimt. Frå desse albumsidene har nokon rive ut foto som dei kanskje vil ha i si eiga samling. Dermed står enkelte albumblad tomme.
På det øvste biletet er blyanttekstane fjerna med tanke på anonymisering.
