Nyleg kom eg i skade for å seia til ein kollega at eg ikkje likte dei siste bileta han viste meg. Eg angra med det same, for eg hadde inga god grunngjeving. Seinare kom eg til å tenkja på eit sitat av filosofen Immanuel Kant: «Das Ding an sich und das Ding für mich»: Tingen slik han verkeleg er, og slik min person oppfattar han. Kollegaen min har eit langsiktig prosjekt som vitnar om stor fantasi og, tålmod, trass i at resultatet ikkje kan bestemmast på førehand.
Eg har tidlegare hevda at fotoet er verdilaust om det ikkje har eit publikum. Men foto utan publikum har i allefall eitt publikum – skaparen av biletet. For han er opplevinga dobbel. Ein lang skapingsprosess kan involvera alle sansar. Som utanforståande veit eg kva biletet har blitt – for meg – men ikkje kva det har vore og er for fotografen. Og som fotograf er eg glad for den meirverdien skapinga tilfører.
Vedlagde bilete har lite å gjera med teksten ovanfor. Dei viser litt av kontrastane i byen Skudeneshavn. Utanom sjølve bykjernen er det så som så med idyllisk arkitektur.
