Var på Åkrasanden sist laurdag, og tenkte at no er eg ferdig med denne staden. Det er dei same motiva om att og om att. Så kvifor har eg 75 bilete på brikka når eg reiser heim att? Eg er ikkje av dei som knipsar i tide og utide (trur eg). Den unge jenta som står i positur med havet som bakgrunn ville eg sjølvsagt ikkje sett om eg ikkje hadde reist til Åkrasanden den dagen. Enten kan ein ta biletet med litt lang tele utan at jenta veit noko. Alternativet er å prata med henne (og mora) og spørja om lov. Dei var venlege og imøtekomande. Minuset er at eg er sjenert og vil gripa minst mogleg inn i slike situasjonar. Då får ein heller ikkje det optimale biletet ein ønskjer seg. Men takk til mor og dotter!
Åkrasanden var annleis denne gongen enn slik eg har sett han før. Store mengder sjøvekster var skola i land og dekte store delar av sanden. Likevel går eg og turkameraten i behageleg tempo og med opne blikk for kva som kan dukka opp. Åkrasanden er eit panorama, men blikket søkjer dei små detaljane. Stundom sig ei bølgje inn i motivet nett då eg ikkje venta det, men det berre forsterkar komposisjonen.
Så same om eg har vore der 'tallause' gonger, så kjem eg nok attende.
