Til trøyst for den som famlar i blinde: Black+White Photography har merkt seg at fotografia til Doug Chinnery er påfallande varierte.
– Eg har tenkt mykje på dette, seier Chinnery, – for dersom du les om kva som er venta av ein fotograf, så er det visst meininga at han skal utvikla ein spesialitet og bli kjend for ein spesiell sjanger, slik at arbeida kan identifiserast med personen. Denne forventninga har plaga meg i mange år, men no har eg bestemt meg for å ikkje bry meg. Det er svært vanskeleg å setja meg i bås som fotograf. Eg er ganske enkelt ein friluftsfotograf som likar å fotografera allslags ting. I dag har eg drive med gatefotografering og litt arkitekturfotografering. Eg elskar landskap og macro. Eg fotograferer det som fangar auga og set fantasien i sving.
Så langt Chinney. Eg vimsar også omkring. Stundom veit eg kva eg er ute etter utan at eg veit det.
Eg viste ei sigarettøskje i førre blogginnlegg, og viser berre éi til no, for eg fall for illustrasjonen. Namnet Romania finst på pakken, så då er vel også språket rumensk.
Endå eit motiv med ein historie. Ei lita jente i yr glede over ny dokkevogn. Så går det som vanleg i vårt overflodssamfunn – den rosa plastkreasjonen har datostempling, kanskje fell ei tåre, men så vips er vogna ute av syne og sinn, og som ei ny forureining av miljøet.
Den vraka presenningen står fram mjuk og fin, og med eit dunkelt djup som kan setja fantasien i sving.
Det såkalla tapekonseptet har eksistert i kunstverda ei stund. Denne kreasjonen er utstilt i taket på ein tilsidesett kontainer. Ein kunstkritikar kunne sikkert fylt fleire spalter om verket. Eller kanskje ikkje.