… heiter det i ein svensk song. Uttrykket er religiøst, og passar i grunnen ikkje til desse bileta.
Men først, dette er innlegg nr. 200 sidan denne bloggen vart oppretta. Det har vore fotobloggar meir kortliva enn denne. Eg feirar med te og eit par kakekjeks.
Og så til vindmøllene på Fitjarfjellet. Det første fotoet er av to bambusblad, med eit samla vengespenn på 7 cm. Motivet har ein viss slektskap med foto nummer to. Men på ei kommersiell mølle er kvart blad på ca førti meter. Eg var blant vindmøllene ein gong i fjor òg, men måtte gje tapt for regnet før eg kom til topps. Denne gongen var det kald vind og drivande skyer. Har du sett éi vindmølle, så har du sett alle. Og like monotont svisjar dei rundt så sant vinden er lagleg.
Sist var himmelen grå og danna eit anna bakteppe enn denne gongen. Når eit fargefoto vert gjort om til svart-kvitt, kan du sjonglera med alle fargane På det øvste av dei to nederste er blått kraftig mørkna, og gult (graset) er lysna. På det andre er begge fargane lysna.
No er møllekvoten fylt for lang tid framover.
