Det forrige blogginnlegget viste ein ask på Halsnøy kloster. Seinare har eg fått greie på at dette er den eldste freda asken i Noreg. Han er om lag 550 år gamal. Kring 1850 slo lynet ned i treet og delte det i to. Men framleis struttar han av grøne blad og seig overlevingsevne.
Så over til løene i dette innlegget. Det første fotoet er ferskt; løa er det ikkje. Eg stod i det som må ha vore møkakjellaren og såg fire etasjar oppover. Eit slikt ribba (og flott) interiør har eg ikkje sett før. Eg brukte eit 24 mm tilt- og skift-objektiv, og sydde saman to eksponeringar for å få alt (det meste) med.
Vestlandet er fullt av småbruksløer som ikkje er i bruk. Nokre er framleis velhaldne. Dei fleste er i sterkt forfall eller reine ruinar. Eg har fleire hundre slike foto i samlinga mi. Det er litt vemodig å å sjå på dei. I vår tid skal også landbruket vera rasjonelt og effektivt. Denne utviklinga let seg ikkje styra. Regjeringa – same kva farge ho har – er underlagt større krefter enn seg sjølv.
Eg viser ikkje desse bileta for å henga ut dei som eig løene. Dei fleste småbønder manglar pengar til å gjera noko med det.
